ใจนิรันดร์

"ใจนิรันดร์"

นามปากกา : บัวสยาม

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------

             

           " พ่อคะ!! แม่คะ!!! " เสียงของหญิงสาวดังขึ้นท่ามกลางหุบเหวลึก....เธอมองไปรอบตัวพบเเต่ต้นไม้และความว่างเปล่า "พ่อคะ!!! พ่ออยู่ที่ไหน!!" เธอยังคงตะโกนต่อไปพร้อมน้ำตาที่ไหลริน...

              .......ไม่มีเสียงตอบรับ...... เเม้ว่าเธอจะตะโกนเพียงใดก็ไร้ซึ่งเสียงจากพ่อเเละเเม่ของเธอ หญิงสาวจึงล้มตัวลงกอดเข่าร้องไห้ ทันใดนั้นก็ได้ยินเสียงเรียกดังมาจากข้างหลังของเธอ "แม่บัว แม่บัว" หญิงสาวตกใจมากไม่กล้าหันหลังไปมอง เพราะชื่อที่ได้ยินไม่ใช่ชื่อของเธอ "แม่บัว...อย่าร้องไห้ไปเลย...เชื่อใจพี่...พี่ไม่ทำอะไรแม่บัวหรอก"

หญิงสาวหยุดร้องไห้เหลือเพียงเสียงสะอื้น เธอค่อยๆลุกขึ้นยืนเเล้วหันกลับไปมอง...เธอพบว่าข้างหน้าของเธอมีผู้ชายคนหนึ่งยืนจ้องมองเธออยู่ ชายตรงหน้าของหญิงสาวสวมชุดสีขาวดูสง่างาม สุขุม และดูจะดุไม่น้อยแต่เธอกลับไม่รู้สึกกลัวชายผู้นี้  รู้สึกเพียงว่าสายตาของชายผู้นี้ช่างอบอุ่นและเป็นสายตาที่เธอรู้สึกคุ้นเคย หญิงสาวค่อยๆก้าวท้าวเดินไปยังผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าเธอ เมื่อหญิงสาวหยุดตรงหน้าของผู้ชายชุดขาวทันใดนั้นชายชุดขาวก็เอื้อมมือทั้งสองข้างมาจับที่เเก้มของหญิงสาว เธอรู้สึกได้ถึงความอบอุ่นใจและความรัก จากนั้นชายชุดขาวก็ค่อยๆโน้มใบหน้าที่สุขุมลงมาใกล้กับใบหน้าของหญิงสาว โน้มลงมาเรื่อยๆ...เรื่อยๆ...จน....พรึ่บ!!!!!!!!!

               "บุษบัน!! บุษบัน!!! ฟื้นสิลูก! คุณหมอครับทางนี้ครับ!! ช่วยลูกสาวผมด้วย!!" หญิงสาวค่อยๆลืมตาเเละพบว่าเธอนอนอยู่บนเตียงผ้าใบที่หิ้วผู้บาดเจ็ด เธอนึกขึ้นได้ว่าครอบครัวเธอรถคว่ำ...แต่ที่เธอสงสัยกว่านั้นคือ...ชายชุดขาวคนนั้นคือใคร?????

---------------------------------------------------------------------------------------------------

ปล.นิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องเเรกของบัวสยาม ฝากติดตามกันด้วยนะคะ > <